rozprawki4985

Obrazy kolażowe powstają dzięki zaskakującym połączeniom technik wypracowanie , tworzyw, znaków, materiałów, tekstów czy przedmiotów. Biuro Tłumaczeń Przysięgłych stanęło w roku 1994. Jestem właścicielem a również tłumaczem przysięgłym języka niemieckiego od roku 1994. Posiadam większe wykształcenie ekonomiczne z urzędem magistra wziętym na Hochschule für Ökonomie w Berlinie /ta nazwa: Hochschule für Technik und Wirtschaft/. W hinduizmie popularną działalnością jest czytanie świętych pism tej religii - uznawane stanowi owo (w zintegrowaniu z wprowadzeniem w bycie wiedz z tych książek) za błogosławieństwo na linii duchowej. W hinduizmie występuje wiele barwnych i dużych świąt. W hinduizmie powszechne są praktyki religijne takie jak: pudźa, nowe formy medytacji, jadźńa, powtarzanie mantr i nazwisk Boga, wykorzystując dźapę; śpiewanie pieśni religijnych: bhadźanów i arati. Wkład w nim stanowiło i dwunastu alwarów (wisznuickich) i sześćdziesięciu trzech najanmarów (śiwaickich) - wędrownych świętych układających pieśni dewocyjne właśnie do Wisznu i Śiwy. Gdy powstawał hinduizm to na jeden początek panteonu wysunięto Wisznu i Śiwę, a dawniejsze bóstwa wedyjskie (Agni, Indra, Waruna, a także Brahma) spadły lub do osoby bóstw małych lub całkowicie zanikły.

Hinduizm wyewoluował z braminizmu, który z serii wyewoluował z wedyzmu. Wedyzm został dostarczony do Indii przez Ariów (którzy już go wcześniej rozwinęli); był z powodzie religią politeistyczną, który przekształcił się później w henoteizm. Jako że jeszcze hinduizm był kluczową, największą religią Indii, duża zmiana nastąpiła za panowania króla Aśoki - buddysty (będącego w III wieku p.n.e.), rządzącego ważną dawką subkontynentu indyjskiego, który wykonałem, że oficjalną nauką jego państwa stał się buddyzm. W VI wieku p.n.e. od hinduizmu zaczęły się wyodrębniać: buddyzm (zaprojektowany przez Buddę) i dżinizm (założony przez Mahawirę), a jeszcze adźiwikowie. Za historią tych filozofów hinduizm się znowu rozpowszechnił w Indiach, a buddyzm zaniknął niemal w pełnie. Członkowie wszystkiego z tych kierunków widzieli ich bóstwo za Boga jedynego, zatem hinduizm był monoteistyczny. Większość odłamów hinduizmu można skierować do czterech nurtów: wisznuizm (w niniejszym krysznaizm), śiwaizm, śaktyzm oraz smartyzm. Liczba odłamów hinduistycznych jest znaczna (ok. W dwudziestym wieku za sprawą przywódców religijnych i związków hinduistycznych takich jak Ramakryszna (i związana spośród nim organizacja Ramakrishna Math), Światowy Uniwersytet Duchowy Brahma Kumaris, Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kryszny, Maharishi Mahesh Yogi, Swaminarajan, Towarzystwo Teozoficzne, Swami Wiwekananda, Sathya Sai Baba, Paramahansa Jogananda czy Osho zaczęła być diaspora hinduistyczna - i poza Azją jego wyznawcy otworzyliście się rozprzestrzeniać na tereny Zachodu: do Europy, Ameryki i Afryki.

W XIX i XX wieku myśl hinduistyczna zaczęła przechodzić zmiany, a zatem za sprawą myślicieli takich jak: Ramakryszna, Swami Wiwekananda, Ramana Mahariszi, Swami Dajananda Saraswati czy Ram Mohan Roy. Neohinduizm - forma hinduizmu, która pojawiła się w XIX wieku i rozszerza się do dziś. Poza tymi punktami wyróżniamy także neohinduizm i hinduizm reformowany. Hinduizm khmerski był podobny do indyjskiego. Zaczęły się także pojawiać wewnątrz hinduizmu nurty synkretyczne łączące hinduizm i islam takie jak gmina Kabira czy zwolennicy Ćaitanji Mahaprabhu. Wskazania na ów punkt znajdują się w ogromnych tekstach hinduizmu takich jak Upaniszady. Dużą w niej pozycję mieli ortodoksyjni filozofowie tacy jak na dowód monistyczny Adi Śankara - założyciel podstawowej także najbardziej bogatej szkoły filozofii indyjskiej - kartkówka . Do indywidualnych świętych pism uznawanych właśnie przez niektóre odłamy należą na przykład tantry (uznawane przez śaktów), agamy. Przywódcy religijni hinduizmu tacy jak na przykład Mahatma Gandhi sprzeciwiali się temu akurat wyzyskowi. Zgodnie ze wielkimi pismami hinduizmu obowiązkiem żony jest złożenie i służba mężowi, a człowieka opieka i kontrola żony.

Świętymi pismami śaktyzmu są tantry. Właściwe dla śaktyzmu istnieje też uznanie dla pani. Poszczególne sampradaja pamiętają same nasze własne rytuały inicjacyjne i przejściowe. W Oraz wieku p.n.e. rozpoczął w Indiach kształtować ruch bhaktyzmu - powstały sampradaja bhagawatów (wisznuickie) i paśupatów (śiwaickie), ale z przodu bardziej liczył na twarzy niż na miłości, oddaniu. Uczyły się później, po Śankarze (pod koniec pierwszego milenium natomiast na starcie drugiego) mniej ortodoksyjne ruchy religijne - mianowicie ruch bhakti, mówiący się za oddaniem Bogu i wszystkim poddaniem się jego chce, zainspirowany Bhagawadgitą. Niektórzy spośród nich (np. Aurangzeb) siłą nawracali hinduistów na islam, a drudzy (np. Akbar) nie ingerowali w historii religijne poddanych, a nawet starali się o dialog międzyreligijny. Kwitła wówczas literatura hinduistyczna oraz zachowywały się praktyki religijne i filozofia hinduistyczna. Hinduiści istnieli w myśli wydani na wisznuitów (czczących Wisznu zaś jego awatary) oraz śiwaitów (czczących Śiwę). Śiwaizm - śiwaici czczą Boga Śiwę. Według hinduistów święte księgi zostały zarejestrowane przez natchnionych przez Boga ryszich oraz jak takie bezpośrednio pochodzą z Boga.